хәстә

1. сущ.; разг.

боле́знь, недомога́ние, неду́г, хворь прост.

- тир хәстәсе

- түшәк хәстәсе
- урын хәстәсе 2. прил.

1) больно́й, боле́зненный; хво́рый, не́мощный

хәстә хатын — больна́я же́нщина

хәстә чырайлы егет — па́рень с боле́зненным лицо́м

2) в знач. сущ. больно́й (челове́к)

хәстә урыны — ме́сто, посте́ль больно́го

хәстә янында — во́зле больно́го

•

- хәстә итү

- хәстә кылу
- хәстәгә егылу